اثربخشی رواندرمانی گروهی بر امید به زندگی ازمادران کودکان سرطانی

اثربخشی رواندرمانی حمایتی گروهی بر امید به زندگی و سازگاری روانشناختی مادران کودکان سرطانی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر رواندرمانی حمایتی گروهی بر امید به زندگی و سازگاری روانشناختی مادران کودکان سرطانی صورت گرفت. طرح پژوهش حاضر شبه -آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه گواه بوده است. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکان سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی کودکان دکتر شیخ شهر مشهد بوده است. از این تعداد 30 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند از پرسشنامه سازگاری بل (فرم بزرگسالان) و مقیاس امیدواری اشنایدر برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. نتایج نشان داد که رواندرمانی حمایتی گروهی بر افزایش امیدواری مادران کودکان سرطانی موثر بوده است(P≤ 0.01). همچنین این درمان بر سازگاری روانشناختی و ابعاد آن شامل سازگاری در خانه، سازگاری اجتماعی، عاطفی و سازگای بهداشتی موثر بوده است(P≤ 0.01). با این حال این درمان بر سازگاری شغلی مادران دارای کودک سرطانی اثر نداشت. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که می توان از رواندرمانی حمایتی گروهی برای ارتقای سازگاری و امیدواری مادران دارای فرزند سرطانی بهره برد.