در
سیستم تعلیق ایستا هیچ منبع انرژی بیرونی وجود نداشته و این سیستم تنها
توانایی بازیابی و میرایش انرژی را دارد. بنابراین اثرات ناخواسته و ناراحت
کننده حرکات غلتش بدنه در هنگام چرخش خودرو ، کله زدن بدنه در هنگام شتاب
گیری و ترمزدهی ، بلند شدن و جابه جایی مانای بدنه نسبت به سیستم تعلیق در
هنگام چرخش پایدار خودرو و … هیچگاه از بین نمی رود.از انجا که در این سیتم
منبع انرژی بیرونی وجود ندارد ، بنابراین ساده ، ارزان و قابل اعتماد است
در بیشتر این سیستم ها مقادیر سختی فنر و میرایی لرزه گیر ثابت بوده و با
برگزیدن ضرایب مناسب و کاهش بلندی گرانیگاه خودرو می توان به کیفیت خوش
سواری و فرمان پذیری خوبی دست یافت.فنر نرم بر واکنش شتاب گیری ، ترمز گیری
و چرخش خودرو تاثیرات منفی دارد .
سیستم تعلیق پویا برای نیل به شرایط آرمانی سواری و فرمان پذیری خودرو
ایجاد گردیده است. در حالت آرمانی آنچه که از سیستم تعلیق خودرو انتظار می
رود ، فراهم کردن پایداری حرکت و فرمان پذیری خودرو همراه با تامین آرامش و
خوش سواری می باشد. اما در عمل این دو ویژگی در تقابل با یکدیگر بوده و هر
یک سیستم تعلیقی با پارامترهای متضاد نسبت به دیگری طلب می کند . خوش
سواری مناسب نیازمند یک سیستم تعلیق نرم بوده ، حال آنکه دستیابی به فرمان
پذیری بالا نیازمند یک سیستم تعلیق سخت است . ایده بکارگیری سیستم های
تعلیق پویا به منظور ایجاد آزادی عمل بیشتر در طراحی سیستم های تعلیق و
دستیابی همزمان به فرمان پذیری و خوش سواری بهتر شکل گرفته است .
فهرست :
مقدمه
مدلسازی