ایدئولوژی اسماعیلیه
فرقه ی اسماعیلیه یکی از شاخه های تشیع است که 170سال حکومتی در ایران و
دیگر نقاط تشکیل دادند از 483تا654.این فرقه همچون بسیاری از فرق اسلامی
از اختلاف در امر جانشینی بوجود آمده است.توضیح آنکه بعد از رحلت حضرت
محمد(ص) مسلمانان چند فرقه گشتند .پس از وفات هر امامی هم اتباع او به فرقه
های متعدد منقسم می شدند.عده ای امامت را بوی ختم شده میدانستند و او را
قائم مهدی و مهدی منتظر می شمردند و می گفتند او نمرده است،زنده است و غیبت
اختیار کرده است و روزی باز خواهد آمد و دنیا را پر از عدل و داد خواهد
کرد.گروههای دیگر به کسان دیگر می گرویدند و آن ها را به امامت بر می
داشتند و از این رهگذر فرقه های متعدد پدید می آمد.چنانکه بعد از امام جعفر
صادق (ع)اتباع وی به 6فرقه تقسیم شدند که یکی از آنها اسماعیلیه است.شش
فرقه ی مزبور عبارتند از 1.ناووسیه:که معتقدند امام جعفر صادق نمرده و
نخواهد مرد بلکه زنده است و او مهدی قائم و منتظر است.این گروه از امام
جعفر صادق روایت می کردند که فرمود :اگر سر من از فراز کوهی به جانب شما
منحدر شد در کشتن من جازم نباشید که من صاحب شماام و امام با اهتداء و صاحب
شمشیر ایالت و ظهورم.[1]