ماهیت رادیواکتیویتههنری بکرل (Henri Beequerel) در سال 1896 بطور اتفاقی کشف کرد که ترکیبات اورانیوم ، تشعشعاتی که ماهیت آن شبیه اشعه ایکس میباشد، منتشر میکنند. به عناصری از قبیل اورانیوم که بطور خود به خود بدون آنکه انرژی جذب نمایند، انرژی صادر میکنند، مواد رادیواکتیو طبیعی
گفته میشود. آزمایشهایی که در آنها از میدانهای الکتریکی یا مغناطیسی
استفاده میگردد، نشان دادهاند که اشعه انتشار یافته از نوع متمایز تشکیل
شده است. یک میدان الکتریکی
که بر یک پرتو باریک اشعه موازی اشعه انتشار یافته از یک منبع رادیواکتیو
طبیعی اعمال شده است، آنرا به سه دسته جدا میسازند که با آلفا (α) ، بتا
(β) و گاما (γ) علامت گذاری شده است.
علت رادیواکتیویتههمچنین کشف گردید که ایزوتوپهای رادیواکتیو (رادیو ایزوتوپها) به کرات عناصر دیگر را تولید مینمایند به عنوان مثال ، "رادرفورد" دریافت که رادیم ، ذرات α و رادون ، که یک گاز رادیواکتیو میباشد، را بطور خود به خود منتشر مینماید. برای توجیه این مشاهدات ، "رادرفورد" و "فردریک ساری" در سال 1902 فرض نمودند که رادیواکتیویته نتیجه یک تغییر خود به خود در اتمهای یک عنصر میباشد که به اتمهای عنصر دیگر تبدیل میگردند. این واکنشهای هستهای (تغییرات و تبدیلات) مشمول یک تغییر در عدد اتمی یا عدد جرمی (یا هر دو) ، رادیو ایزوتوپها میباشد. واکنشهای شیمیایی و واکنشهای هستهای |