مجازات بدنی در نظام حقوق کیفری ایران با تکیه بر موازین حقوق بشری
چکیده:
نظام بین المللی حقوق بشر، در پرتو اسناد
مربوط به ممنوعیت شکنجه و دیگر مجازاتها و رفتارهای غیر انسانی، ظالمانه و
تحقیر آمیز تلاش نموده است تا اعمال مجازاتهای بدنی را منع نماید. لذا این
نظام در این راستا بسیاری از مجازاتهای بدنی را با عناوینی نظیر شکنجه،
مجازات غیر انسانی، مجازات ظالمانه و مجازات تحقیر آمیز، توصیف نموده از
وضع و اعمال آنها توسط دولتها بعنوان ضمانت اجرای جرایم منع می نماید. در
مقابل، رویکرد اسلامی بر مبنای فقهی، بسیاری از مجازاتهای بدنی را که
برگرفته از متون شریعت اند، به رسمیت شناخته و به عنوان ضمانت اجرای جرایم
قرار داده و اعمال می نماید. این تعارض آشکار، منجر به ایجاد چالشهای نظری و
عملی بین دو نظام گردیده است. بنابراین، به منظور رفع چالشهای موجود، به
بررسی راهکارهای ارائه شده، جهت حل تعارض در این زمینه پرداخته ایم. بدین
منظور نخست به تبیین چالش موجود، بصورت تطبیقی اقدام نموده ایم و دریافتیم
علی رغم آنکه ممنوعیت شکنجه اینک در زمره قواعد آمره حقوق
بینالمللاست،امادر نظام حقوق بشر تعریف دقیقی از سایر مفاهیم مرتبط با
آن نظیر(مجازات و رفتارهای غیر انسانی مجازات و رفتار تحقیر آمیز) ارائه
نشده است. و در تمایز بین آنها نیز به دو عنصر هدف و شدت در رویه قضایی
تکیه شده است که از امور نسبی هستند. همچنین معیار تشخیص عناوین بکار گرفته
شده نیز نسبی اند. لذا با بیان مصادیق آنها در نظام بین المللی حقوق بشر
تلاش گردید، تبیین مناسبی از آن دیدگاه در این راستا صورت گیرد. در نهایت
تعارضات بیشتر متمرکز بر مصادیق گردید که آن را به دو بعد ماهوی و شکلی
تفکیک نمودم. در بررسی راهکارهای تعامل ضمن بیان ضرورت ایجاد تعامل،
راهکارها را د ر دو دسته سنتی و مدرن(غیر سنتی) مورد بررسی قرار دادیم. علی
رغم، تمامی تلاشهایی که در جهت سازگاری صورت گرفت، دریافتیم که هر دو دسته
راهکار با مشکلات و ابهامات عدیده ای مواجهند. این امر خود ضرورت بازبینی
مجدد و تلاش برای تکمیل یا ارائه راهکارهای جدید را بدنبال دارد، لذا در
نهایت، به ارائه برخی معیارها که ضرورتا باید در راهکارهای تعامل موجود
باشد، بسنده شد.
کلید واژه : شکنجه ، حقوق بین الملل،مجازات بدنی
مقدمه