طراحی مدل انتخاب تأمین کنندگان بر اساس ریسک های زنجیره تأمین در صنعت دارویی کشور WORDدر رقابتهای جهانی خواست مشتری بر کیفیت بالا و خدمت رسانی سریع، موجب شده تا شرکتها نتوانند به تنهایی از عهدهتمامی کارها برآیند. بر این اساس، فعالیتهایی نظیر تهیه مواد، تولید و برنامه ریزی محصول، خدمت نگهداری کالا، کنترل موجودی، توزیع، تحویل و خدمت به مشتری، اینک به سطح زنجیره تأمین انتقال پیدا کردهاست. مسأله کلیدی در یک زنجیره تأمین، مدیریت و کنترل هماهنگی بین تمامی این فعالیتها است. تغییر پذیری در زمینه برآیندها و نتایج ممکن زنجیره تأمین، احتمال رخداد و اثرات آن را مدیریت ریسک زنجیره تأمین مینامند. ریسکهای زنجیره تأمین شامل ریسکهای برخواسته از تغییرات در جریان مواد، محصول و اطلاعات است که از تأمینکننده اولیه آغاز و به مصرف کننده نهایی ختم میشود. صنعت دارو به عنوان مجموعهای از فرایندها،عملیات و سازمانهای درگیر در کشف، ایجاد و تولید داروها تعریف میشود. با توجه به گستردگی زنجیره تأمین دارویی، تمرکز این تحقیق به انتخاب تأمینکنندگان معطوف گردیده است و اینکه چه عواملی برای انتخاب تأمینکننده در یک زنجیره تأمین باید در نظر گرفته شود تا ریسک موجود در این زنجیره کاهش یابد. در این پژوهش، با توجه به استراتژیهای کاهش ریسک در زنجیره تأمین و مشورت اساتید و خبرگان زنجیره تأمین و داروسازی، چک لیستی برای انتخاب تأمینکننده با هشت شاخص اصلی و 30 شاخص فرعی در زمینه انتخاب تأمین کننده برتر و چهار شاخص اصلی و 9 شاخص فرعی در زمینه ریسکهای محیطی تأثیرگذار، بدست آمد. پس از بررسی نتایج آماری پرسشنامهها و استفاده از روش تاپسیس فازی، در نهایت به هفت شاخص اصلی "کیفیت، انعطاف پذیری، تحویل، تکنولوژی، سیستمهای ارتباطی و فناوری اطلاعات، هزینه و سابقه" با 24 شاخص فرعی در زمینه انتخاب تأمین کننده برتر و چهار شاخص اصلی " اقتصادی، سیاسی، بلایای طبیعی و فرهنگی/اجتماعی" با 8 شاخص فرعی در زمینه ریسکهای محیطی رسیدیم. این پژوهش برای فعالان صنعت دارویی کشور و همچنیناساتید،پژوهشگرانودانشجویان،به منظور بهبود وضع موجود انتخاب تأمین کنندگان قابل بهره برداری است. واژگان کلیدی: مدیریت زنجیرهتأمین، مدیریت ریسک، مدیریت ریسک زنجیرهتأمین، زنجیره تأمین دارو، شاخصهای انتخاب تأمینکننده برتر، روش تاپسیس فازی فهرست مطالب 1-2- تعریف موضوع و اهمیت پژوهش.... 2 |