مطالعه تطبیقی اضطرار در حقوق کیفری ایران و فرانسه
مقدمه
الف ـ ضرورت تحقیق
موضوع
اضطرار و تاثیر آن در مسئولیت کیفری از جمله موضوعاتی است که در نظام
حقوقی اکثر کشورهای جهان مورد بحث و بررسی قرار گرفته و کم و بیش جایگاه
خود را باز یافته است . اما در کشورما آن طور که شایسته است مورد توجه قرار
نگرفته و علی رغم آنکه در نظام حقوقی اسلام به روشنی قاعده اضطرار پذیرفته
شده است ، مع ذلک حتی پس از انقلاب 22 بهمن 1357 و تنظیم قوانین بر مبنای
دستورات دین مبین اسلام نیز موضوع اضطرار و احکام آن در قوانین مصوب به
اجمال برگزار شده است .
در بعضی از نظامهای حقوقی اضطرار را جزء علل
موجهه جرم میدانند. لذا عمل را فاقد هر نوع اثر قانونی بر میشمارند و آن
را در زمرهی دفاع مشروع و مانند آن میدانند.
عدهای از حقوقدانان
اضطرار و ناچاری را به عنوان یکی از مصادیق توجیه کنندهی جرم معرفی
کردهاند. مادهی 55 قانون مجازات اسلامی عامل ضرورت را به عنوان سالب
مسئولیت کیفری بیان کرده است.
با وجود آنکه ضرورت و اضطرار از نظر معنا
متفاوتند ولی در یک معنا به کار برده شدهاند. این دو واژه مترادف
میباشند زیرا مصادیق هر دو نیز یکی است. هر دو به معنای ناگزیری و اهمیت
ارتکاب جرم حین شرایط خاصی که بر فرد عارض میشود. بنابراین در نظام حقوقی
ایران و فرانسه مفاهیم واحدی را دارا میباشند.
البته بعضی حقوقدانان
نیز بین ضرورت و اضطرار قائل به تفکیک شدهاند و ضرورت را یک عامل بیرونی و
خارجی دانستهاند و آن را از علل موجهه جرم و اضطرار را یک وضع درونی و آن
را جزء علل رافع مسئولیت کیفری دانستهاند.
اهمیت پژوهش در این است که
با فرض قرار دادن این امر که تحقق اضطرار در تمام جرائم ممکن است و با
اجتماع شرایط آن، معتبر میباشد و مسئولیت را مرتفع میسازد. به مقایسه دو
نظام حقوقی پرداخته شده، حقوق فرانسه که نیز یکی از نظامهای حقوقی بسیار
مهم در جهان میباشد واجد اهمیت در خور تأمل است.
ابهاماتی در این موضوع وجود دارد که سعی شده در این رساله آنها را بررسی و پاسخ جامعی ارائه داد.
ـ معیار نوعی در احراز مسئولیت کیفری و معیار شخصی جهت تعیین حدود مجازات دو عاملی هستند که باید مورد بررسی قرار گیرند.
ـ اضطرار در لغت به معنای ناچاری، لاعلاجی، ناگزیر شدن، درماندگی و ... .
و
در اصطلاح عبارت است از: حالت ناچاری یا ناعلاجی برای کسی است که ناگزیر
از اختیار میان دو امر است که یکی از آن دو ارتکاب جرم میباشد. بنابراین
او فاقد اراده و اختیار نیست. چنانچه بخواهد زیانی را تحمل نکند ناگزیر از
ارتکاب جرم میباشد و جامعه شخص مضطر را مجازات نمیکند ولی مسئولیت مدنی
او باقی است.
امید است که این تحقیق در جهت برآوردن اهداف و نمونههای اصلی در این موضوع مفید فایده و راهگشا باشد.
ب ـ سئوال اصلی تحقیق