تبیین نظریه تکامل از نظر داوکینز و نقد آن از نگاه پلانتینگا و علامه‌ طباطبایی

تبیین نظریه تکامل از نظر داوکینز و نقد آن از نگاه پلانتینگا و علامه‌ طباطبایی

 

چکیده:

 در پژوهش حاضر به تبیین ارکان نظریه داوکینز تحت عناوین «ژنوتیپ»، «فنوتیپ»، «نظریه میم»، استدلال‌ها و شواهد تجربی آن و تبعات آن در حوزه دین و اخلاق پرداخته شده است. دیدگاه وی نه تنها در حوزه دین، احیاء‌کننده تعارضات چهارگانه داروینیسم - معارضه با حکمت صنع و مدبرانه بودن آفرینش؛ معارضه با اشرفیت انسان؛ معارضه اخلاق داروینیستی با ارزش‌های دینی و معارضه با تعالیم دینی کتب مقدس که به صورت باورهای دینی مقبول افتاده- است، که به رد وجود خدا می‌انجامد. پلانتینگا از بزرگ‌ترین فلاسفه دین معاصر، با اعتقاد به «سازگارگرائی دین و تکامل»، و با ارائه دیدگاه «خلقت کیهان توسط خدا» (Sc)، آتئیسم داوکینزی را به چالش کشیده است. علامه‌طباطبائی با اعتقاد به «ناسازگارگرائی دین و تکامل» و با پذیرش «نظریه ثبات انواع»، به رد قطعی «نظریه تحول انواع» پرداخته است. با «جمع توحید و تکامل» در «دیدگاه تکامل توحیدی» می‌توان نشان داد که لازمه پذیرش نظریه تکامل، نفی خدا و فاعلیت او در جهان نیست وخداوند به عنوان خالق و مدبر عالم، می‌توانسته طرح و نقشه خود را از طریق فرایند تکامل پیاده ‌کند و افراد بسیاری وجود دارند که به نوعی داروینیست و در عین حال مؤمنانی خداباورند. روش پژوهشی در این رساله، بر اساس مطالعه کتابخانه‌ای و توصیفی- تحلیلی است.

واژگان کلیدی: تکامل ژن‌محور،ژن خودخواه، ژنوتیپ، فنوتیپ، نظریه میم، تکامل توحیدی.

 

فهرست مطالب

عنوان صفحه